Dejenerasyon

Kurumsal dejenerasyon kurumları kanser gibi sezdirmeden içten yıpratan bir durumdur. Dıştan bakıldığında anlaşılamayan bu durum bir şekilde kalite düşüklüğü ile kendini belli edebilir. Kurumun yönetimi ve fonksiyonları yerinde görünür, işlevlerini yerine getirir ve aktiftir ama tarif edilemeyen bir şekilde tatminsizlik hissedilir. Bu durum nicelikten çok niteliğin ne kadar önemli olduğu ile ilgilidir.

Yeni nesil liderlik gerekleri yerine getirilmeyen, inisiyatif sahibi yönetici eksikliği olan, kaizen- sürekli iyileştirme felsefesinden bihaber bir kurum ihtiyaçtan dolayı sürekliliğini sağlasa da eninde sonunda kan kaybeder. Nitelikteki zayıflama içten dejenerasyon demektir... Kalite maliyet meselesidir! diye bir tabir vardır ve önceki kar vs. kalite yazımızda bunu izah etmiştik.

Buna ilaveten yaşanan liyakat, vizyon, öngörü, çalışkanlık, üretkenlik ve yenilikçilik eksiklikleri ne yazık ki kurumun kan testinde görünen eksikler değildir! Bu gözle görülmeyen yumuşak sorunlar biriktikçe kurumu içten yiyen kurtlara dönüşür.

Çalışan motivasyonunun düşmesi, değerlerden uzaklaşma, şeffaflık eksikliği, orta vadede etik sorunlara da yol açar. Verimsizlik ve müşteri memnuniyetsizliği elbet piyasa performansına yansıyacaktır. Sonunda bilanço ve hizmet kalitesi gibi gözle görünün unsurlarda da kendisini belli eder ve tedavi de bir o kadar güç olur.

Kurum kültürü, güçlü liderlik, çalışan katılımı, vizyon ve misyona sahip çıkma, iletişim ve şeffaflık, yenilik ve uyumluluğu teşvik, performans yönetimi, esneklik ve ehil yöneticiler kaçınılmazdır. Bilimsel yönetimin gereğini yerine getirmek etik sorunlarını da çözer. Konuya böyle bakmak gerekir. Ancak, bakmak sadece görmek demek değil…

Kurumunuzda nicelik yerine nitelik özelliklerine de farklı bir gözle bakın!

Dr. Bilinç Dolmacı